احترام بگذارید. این علامت مخصوص آبدارچی بزرگ است
یک جایی در یک گوشه ی این کره ی خاکی، یک مدیر وجود دارد.
این مدیر یک جمله را به چهارم حالت ممکن بیان می کند.
فرض کنید جمله، برای دعوت به اتاقش باشد برای کاری.
حالت اول، خطاب به نیروی خدماتی اداره: فریدونی! بیا اینجا بینم.
حالت دوم، خطاب به حسابدار اداره: آقای فریدونی! بیایین تو اتاقم، کارتون دارم.
حالت سوم، خطاب به مدیر هم رده: مهندس فریدونی! ممکنه تشریف بیارین اینجا؟ عرضی داشتم.
حالت چهارم، خطاب به مدیر بالادست: جناب دکتر! عرضی داشتم. اگر قدم رنجه بفرمایید که مدیون محبتتونم، وگرنه امر بفرمایید کی رخصت میدین برسم خدمتتون.
***
آبدارچی یکی از ادارات وقتی بعد از چند بار که جلوی پایش بلند شدم و در سلام کردن به او، پیشی گرفتم و از چای آوردنش تشکر کردم، بهم گفت: چند بار پسرم خواسته که باهام بیاید به محل کار. ولی نمی آورمش. نمی خواهم برخوردهای توهین آمیز بعضی کارمندها، چهره ی محترم پدر را برایش خراب کند.
***
عرضی ندارم جز اینکه همه ی انسان ها مستحق احترامند و شاید شاید شاید بعضی بیشتر. همان بعضی که گاهی احترامشان را نگاه نمی داریم.
مجید خسروانجم
یکم شهریور ماه نود و چهار
